Buah Buahan Tropika Manggis

Buah manggis yang masak dengan kulit bewarna gelap dan isi yang putih.

Berbanding dengan buah-buahan tropika yang lain manggis atau juga dikenali sebagai purple mangosteen (Garcinia mangostana) adalah buah yang lebih mudah untuk diterima oleh semua berbanding dengan durian yang mempunyai bau yang kuat. Buah yang berwarna ungu gelap ini mempunyai isi yang putih, manis serta lembut. Walaupun begitu buah manggis hanya terdapat di beberapa kawasan sahaja di dunia.

Buah manggis dikatakan berasal daripada kepulauan Sunda dan juga Maluku di Indonesia namun ia boleh didapati di serata Asia Tenggara, begitu juga di beberapa bahagian di Amerika Selatan seperti Colombia, Kerala di India, Puerto Rico dan juga Hawaii – dimana pokok ini mungkin dibawa masuk dan cuba ditanam di sana.

Buah manggis sememangnya amat digemari sejak dahulu lagi namun ia tidak mudah tumbuh di luar kawasan tropika. Ia mula diperkenalkan pada English greenhouse pada tahun 1855 dan cuba untuk dipindahkan ke bahagian barat seperti Jamaica, Guatemala, Honduras, Panama dan juga Ecuador. Setakat ini manggis juga turut menjadi sebahagian tanaman bagi Australia.

Puitk manggis muda yang perlukan persekitaran sejuk.

Pokok manggis dan buah manggis memerlukan persekitaran yang sejuk dan lembab oleh itu ia sering ditanam bersama dengan pokok buah-buahan yang lain di dusun buah-buahan di kampung-kampung. Pokok ini memerlukan suhu di antara  25 °C sehingga 35 °C dan kelembapan sekitar 80%. Suhu yang mencapai lebih daripada 38 °C ke 40 °C akan menyebabkan dauh dan buah menjadi rosak.

Pokok manggis sememangnya sensitif oleh kerana mempunyai sistem akar yang lemah dan memerlukan tanah yang dalam dan pengairan yang sempurna. Sekiranya anda mempunyai kebun buah-buahan anda mungkin akan perasan, adalah lebih mudah untuk menanam pokok-pokok lain seperti rambutan, mangga, durian, pisang dan lain-lain berbanding manggis. Ini bukan bermakna ia tidak boleh ditanam, tetapi ia merupakan pokok yang amat sensitif.

Di Asia Tenggara, Thailand merupakan penanam utama manggis dengan keluasan tanaman dianggarkan seluas 4,000 ha pada tahun 1965 dan saiz ini mencapai 11,000 ha pada tahun 2000 dan menghasilkan buah sekitar 46,000 tan. Kawasan-kawasan lain seperti Indonesia, Malaysia dan Philippines pula hanya menghasilkan manggis untuk pasaran Asian sahaja. Di luar Asia hanya kawasan di Puerto Rico sahaja dikatakan berjaya dan kawasan-kawasan yang lain masih lagi mencuba seperti Kepulauan Caribbean, Amerika Selatan, Florida, California dan Hawaii yang tidak dapat menandingi penanaman manggis di Asia Tenggara.

Manggis terkenal sebagai buah yang bukan sahaja enak malah mempunyai khasiat yang tinggi. Namun oleh kerana taburannya yang terhad ia tidak mudah untuk didapati di bahagian-bahagian lain dalam keadaan yang segar. Ia pertama kalinya menemui pasaran United States pada tahun 2007. Pada awal ketibaannya di pasaran US, harga bagi manggis yang segar adalah $60 untuk satu pound. Jadi berbanding buah segar, manggis mungkin lebih mudah untuk ditemui dalam bentuk tin, kering atau sebagai buah-buahan yang telah diproses.

Terdapat beberapa buah yang lain yang tergolong dalam family manggis (Garcinia) dan ini termasuklah buah yang dikenali sebagai asam gelugor yang juga mempunyai khasiat pemakanan yang istimewa.

• Garcinia atroviridis (Asam Gelugor, Gelugor)
• Garcinia cambogia (Brindleberry, Brindall berry, Gambooge)
• Garcinia hombroniana (Seashore Mangosteen, Luli)
• Garcinia livingstonei (Lowveld Mangosteen, Imbe, Rheedia)
• Garcinia magnifolia, Rheedia magnifolia, (Madrono, Reedia)
• Garcinia mangostana (Mangosteen)
• Garcinia megaphylla, Garcinia macrophylla, Rheedia macrophylla (Bacuru Pary)
• Garcinia nervosa (Mountain Garcinia, Pear Mangosteen)
• Garcinia schomburgkiana (Madan)
• Garcinia sp. (Garcinia)

Anak pokok manggis di tapak semaian.

Manggis amat digemari oleh masyarakat umum dan usaha untuk meluaskan penanaman manggis terus dijalankan untuk membolehkan ia ditanam di kawasan-kawasan lain namun masih belum berjaya sepenuhnya. Buah manggis bukan sahaja enak malah sememangnya mempunyai khasiat pemakanan yang baik untuk kesihatan. Ia merupakan buah yang mengandungi kalori yang rendah tetapi kaya dengan fiber, vitamin-vitamin penting seperti vitamin C, vitamin B-complex dan juga sejumlah mineral yang baik untuk kesihatan seperti copper, maganese, magneseum dan potassium.

Mangosteen (Garcinia mangostana), Fresh, Nutrition value per 100 g (Source: USDA National Nutrient data base)
Principle	Nutrient Value	Percentage of RDA
Energy	63 Kcal	3%
Carbohydrates	15.6 g	12%
Protein	0.50 g	1%
Total Fat	0.4 g	2%
Cholesterol	0 mg	0%
Dietary Fiber	5.10 g	13%
Vitamins
Folates	31 µg	8%
Niacin	0.286 mg	2%
Pantothenic acid	0.032 mg	<1%
Pyridoxine	0.041 mg	3%
Riboflavin	0.054 mg	4%
Thiamin	0.054 mg	4.5%
Vitamin A	35 IU	1%
Vitamin C	7.2 mg	12%
Electrolytes
Sodium	7 mg	0.5%
Potassium	48 mg	1%
Minerals
Calcium	5.49 mg	0.5%
Copper	0.069 mg	7%
Iron	0.17 mg	2%
Magnesium	13.9 mg	3.5%
Manganese	0.10 mg	4%
Phosphorus	9.21 mg	1%
Zinc	0.12 mg	1%
Phyto-nutrients
Carotene-α	1 µg	--
Carotene-ß	16 µg	--
Cryptoxanthin-ß	9 µg	--

Buah manggis yang telah di tin.

Sekiranya anda mempunyai kawasan tanaman pokok manggis yang sesuai maka pastikan anda menggunakan peluang tersebut untuk menanam lebih banyak pokok manggis. Anda mungkin tidak menyangka bahawa orang lain mungkin ingin sekali menikmati buah istimewa ini seperti yang pernah dicatatkan oleh seorang pengembara iaitu David Fairchild di dalam catatan yang diterbitkannya pada tahun 1930 menyatakan bahawa ‘Queen Victoria’ pernah menawarkan ganjaran sebanyak 100 pound sterling bagi sesiapa yang boleh membawakan beliau buah manggis yang segar.

Secara individu saya sendiri amat meminati buah manggis kerana rasanya yang manis dan mudah dimakan. Banyak perkara yang menarik mengenai buah ini yang turut menjadi kenangan manis – seperti yang biasa menjadi ungkapan ‘hitam-hitam si tampuk manggis, biar hitam ku pandang manis’.

Rujukan:

Wikipedia - Purple mangosteen

nutrition-and-you.com

toptropicals.com

Mikro Post; Belut (Eel)

Belut mempunyai rupa bentuk seperti ular.

Belut atau juga dikenali sebagai “eel”merupakan sejenis ikan yang tergolong di dalam ‘oder’ Anguilliformes yang mengandungi empat sub-order, 20 family, 111 genus dan sekitar 800 spesies. Eel pada asalnya merujuk kepada spesies belut di Eropah namun ia kemudiaannya turut merujuk kepada semua jenis ikan yang hampir sama dengannya termasuk belut elektrik dan juga ‘spiny eels’ yang bukan tergolong di dalam order Anguilliformes.

Belut mempunyai rupa bentuk yang berbeza daripada ikan malah menyerupai ular. Terdapat pelbagai saiz belut daripada sekecil 5 cm (2 in) seperti (Monognathus ahllstromi) sehinggalah kepada belut berukuran 4 m (13 ft) ‘giant moray’ yang tinggal di laut. Mempunyai berat di antara 30 g (1.1 oz) sehinggalah melebihi 25 kg (55 lb). Jadi apakah yang membezakan ikan ini daripada ular? Belut mempunyai sirip ‘dorsal’ dan sirip ‘anal’ yang memanjang sehingga ke ekornya selain daripada bernafas menggunakan insang.

European conger yang mencapai berat paling tinggi.

Belut merupakan spesies pemburu yang keluar di malam hari dan tinggal di dalam lubang-lubang samada di sungai, kolam mahupun tasik, malah belut-belut yang tinggal di laut juga kebiasaannya tinggal di dalam lubang-lubang mereka sendiri.

Terdapat spesies belut yang tinggal sehingga ke kedalaman 4,000 m (13,000 ft), manakala spesies Anguilla pula kebiasaannya tinggal di perairan air tawar dan kembali ke laut hanya untuk membiak – berbeza dengan spesies salmon yang kembali ke tasik/sungai untuk membiak. Belut yang terpaling berat pernah direkodkan adalah daripada jenis European conger yang mencapai panjang 3 meter (10 ft) dan berat 110 kg (240 lb).

Moray eel yang tinggal di laut.

Seperti juga ikan-ikan yang lain, anak belut menetas daripada telurnya dan lahir sebagai larva (leptocephali) yang lutsinar. Bersaiz amat kecil ia dihanyutkan oleh air dan memakan hidupan kecil lain atau alga. Peringkat seterus tumbersarannya adalah menjadi ‘glass eels’ sebelum mencapai ke peringkat elvers dan bersedia untuk mencari kawasan habitatnya mencapai dewasa – sungai-sungai dan tasik air tawar. Perjalanan belut-belut ini seperti biasa akan menempuh pelbagai halangan yang hari ini dibina oleh manusia seperti empangan, parit, kolam, perangkap sampah dan sebagainya.

Namun begitu belut tetap merupakan ikan yang mempunyai nilai komersial yang tinggi, beberapa spesies yang popular adalah;

• American eel (Anguilla rostrata)
• European eel (Anguilla anguilla)
• Japanese eel (Anguilla japonica)
• Short-finned eel (Anguilla australis)

'Gerookte paling' - Dutch smoked eel.

Belut sungai yang dikenali sebagai ‘unagi’ di dalam Bahasa Jepun dan ‘anago’ iaitu belut laut merupakan antara makanan yang popular di Jepun bagi masakan seperti unadon dan juga unajū. Malah ia juga merupakan antara sajian istimewa dalam masakan China. Di Hong Kong harga belut boleh mencapai sehingga 1,000 HKD (128.86 USD) per kg dan adakalanya mencecah sehingga 5,000 HKD. Begitu juga belut-belut Eropah dan di Amerika, ia turut dijadikan makanan atau dieksport ke luar negara. Jadi boleh dikatakan setiap bahagian dunia mempunyai kaedah tersendiri penyediaan makanan belut ini.

Walaupun ia mungkin bukan pilihan makanan semua orang, belut tetap merupakan sejenis ikan yang istimewa. Selain daripada perjalanan hidupnya yang unik iaitu daripada laut ke sungai merentasi pelbagai dugaan dan menjadi makanan istimewa manusia di seluruh dunia. Ya, mungkin di lain masa kita boleh melihat keunikan belut-belut ini secara lebih terperinci.

Buah Buahan Borneo, Terap

Terap mempunyai isi yang putih, bau yang enak dan rasa yang manis.

Buah terap (Artocarpus elasticus) bukanlah buah yang asing dan dikenali juga sebagai benda, tekalong, kalam (Mentawai) , torop (Karo) , bakil (Melayu) , tarok (Minangkabau), bĕnda, teureup (Sunda), bendhå (Jawa), Kokap (Madura), taéng (Makassar) dan beberapa nama lain lagi di sekitar kawasan di mana ia tumbuh (Asia Tenggara).

Apa yang istimewa, di Sabah dan Sarawak buah ini mendapat tempat yang agak popular di kalangan masyarakat setempat dan boleh didapati di pasar-pasar minggu yang dikenali sebagai ‘tamu’ apabila tiba musim buahnya. Ini kerana bau dan rasanya adalah sangat sedap dan mudah dimakan dengan isinya yang lembut berwarna keputih-putihan (seperti susu).

Isi buah terap yang putih,

Terap merupakan tumbuhan dalam family yang sama dengan cempedak (A. Integer) nangka (A. Heterophyllus), maka tidak hairanlah mengapa buah terap mempunyai rupa dan fizikal yang amat mirip dengan kedua-dua buah ini. Pohon terap juga mempunyai getah manakala sebagai pepohon hutan ia mungkin mempunyai batang yang agak tinggi.

Berbanding dengan buah nangka dan cempedak yang memanjang, buah terap adalah lebih bulat (sehingga bujur). Ia perlu dipetik berbanding gugur ke tanah, melainkan apabila ia telah ranum (busuk). Saiz buah ini boleh mencapai sehingga 1 kg dan mempunyai bau yang agak kuat juga. Mempunyai kulit yang lebih mudah dipecahkan maka buah ini amat mudah untuk dinikmati.

Antara spesies lain buah terap yang juga dikenali sebagai 'marang'.

Buah terap seperti juga seperti buah nangka, mempunyai pelbagai kegunaan bagi masyarakat serantau terutama di Indonesia. Selain daripada buahnya yang boleh dimakan, bijinya juga turut direbus atau digoreng mirip seperti buah cempedak dan nangka. Maka dengan itu, buah yang muda juga boleh dijadikan bahan masakan. Bagi masyarakat Minangkabau, sewaktu penjajahan Jepun, kulit terap turut digunakan sebagai bahan membuat seluar (celana). Terdapat potongan pantun Minangkabau yang mengabadikan kisah ini iaitu; ich ni san shi go rok, baju goni sarawa tarok (satu dua tiga empat lima enam (Bahasa Jepun), baju goni celana serat tarok (benda/terap).

Sebagai pohon hutan, pohon terap agak tinggi.

Banyak lagi hubungan pokok dan buah terap terhadap masyarakat terutamanya di Kepulauan Melayu, namun begitu sesuai dengan tajuk kali ini. Sekiranya anda ingin merasai keunikan buah terap maka jangan lupa terbang ke Sabah atau Sarawak menjelang musimnya nanti. Selain itu juga anda akan berpeluang mempelajari banyak lagi keunikan negeri-negeri Borneo tersebut.

Buah Buahan Borneo, Durian Merah

Durian Merah mempunyai isi bewarna merah.

Borneo mempunyai banyak keunikan dari segi tumbuhan mahupun hidupan. Perbezaan ketara ini antara lainnya adalah pada buah durian yang mempunyai isi berwarna merah yang popular di kawasan di Borneo berbanding kawasan yang lain. Bagi para peminat durian peluang untuk merasai buah durian merah ini mungkin merupakan pengalaman yang agak menarik.

Durian Merah (Durio graveolens) mempunyai pelbagai gelaran daripada masyarakat setempat termasuk durian burung, durian kuning, durian merah, durian otak udang galah, durian dalit atau tabelak. Manakala mengikut suku kaun ada yang memanggilnya sebagai sukang (Kadazandusun), lalit (Bisaya), Mara’ang (Sungai) dan sebagainya. Berbeza pula di Sarawak durian ini lebih dikenali sebagai isu/isau manakala masyarakat Kenyah sebagai durian daun kerana mempunyai daun sebesar telapak tangan orang dewasa.

Isinya yang merah kelihatan lebih menarik.

Apabila tiba musim durian ini ia mudah dilihat di jual di pekan-pekan Rabu dan juga pasar di mana bauh-buahan tempatan dijual. Jadi untuk mendapat peluang merasai buah durian ini anda perlulah memastikan kunjungan anda ke Sabah atau Sarawak tiba tepat pada waktu di mana musim buah ini dituai.

Mempunyai fizikal luaran yang juga berduri seperti durian namun durinya adalah lebih tirus dan panjang dan warna kulit yang agak kekuningan. Walaupun terdapat beberapa jenis durian merah ini namun perbezaannya mungkin kurang ketara bagi orang-orang luar, yang pasti isinya berwarna merah.

Durian Merah di jual di pekan Rabu dan pasar.

Isi durian merah kurang manis dan mempunyai rasa uniknya yang tersendiri. Ia juga tidak menyebabkan panas badan seperti durian biasa. Namun seperti juga durian-durian lain – ia mempunyai bau durian. 

Apakah yang Membezakan Masakan Anda?

Masakan secara umumnya menggunakan bahan asas yang sama yang berbeza hanyalah rempah.

Suatu perkara yang pastinya bermain di fikiran anda secara langsung ataupun tidak. Ini kerana kita semua akan memakan sesuatu atau memasak sesuatu dan dengan perkembangan ekonomi hari ini adakalanya kita ingin bertukar selera dengan hidangan sedikit berbeza dan berasal dari kawasan yang lain. Apakah yang menyebabkan rasa makanan dan beraroma berbeza mengikut kawasan, bangsa dan jenis masakan.

Ia suatu perkara yang amat menarik bagi kita boleh menikmati pelbagai hidangan yang berbeza walaupun adakalanya makanan tersebut menggunakan bahan yang hampir sama – perbezaannya hanyalah sedikit iaitu – rempah. Rempah merupakan bahan perasa penting makana terdiri daripada tumbuh-tumbuhan dan herba yang memberikan rasa, bauan yang membuka selera kepada makanan. Disebabkan rempah jugalah kita berusaha untuk mempelajari pelbaga resipi masakan untuk menikmati perbezaan rasa ini.

Jalan Sutera berwarna merah dan Jalan Rempah berwarna biru.

Perbezaan masakan secara umumnya terbahagi mengikut geography iaitu kedudukan sesuatu tempat, mengikut bahan (rempah) tersedia di kawasan tersebut. Secara mudah kita dapat melihat perbezaan makanan Melayu menggunakan cili, kunyit atau halia sebagai bahan asas, manakala masakan Cina akan menggunakan lada hitam, bawang putih , jintan puith dan rempah ratus kaum India pula merangkumi lebih banyak bahan namun masih lagi menggunkan bahan asa yang hampir sama iaitu cili, kunyit , buah pelaga, cengkih dan sebagainya.

Sekiranya anda mengamati rempah-rempah yang digunakan ini anda dengan mudah menguasai teknik masakan masyarakat-masyarakat yang berbeza ini. Walaupun hari ini penggunaan rempah lebih mudah didapati dalam masakan semua jenis kaum (kerana perdagangan membolehkan rempah didapati di semua tempat) perbezaan rempah asas ini masih dapat dilihat dengan jelas.

Tanpa rempah, makanan anda mungkin kurang menyelerakan.

Rempah merupakan bahan penting masakan yang mendorong manusia suautu masa dahulu merentasi lautan dari Barat ke Timur untuk mendapatkan bekalan rempah ini. Terdapat dua jalan perdagangan utama iaitu ‘Jalan Sutera’ dan “Jalan Rempah’ di mana jalan rempah menyusur lautan sehingga ke Tanah Melayu dan Jawa di Indonesia.

Jadi rahsia masakan masyarakat berbilang bangsa berbeza mengikut rempah dan herba yang digunakan dan bahan asas yang hampir sama (ikan, ayam, daging serta sayuran) dan dipelbagaikan mengikut teknik masakan yang juga memberikan masakan rasa dan tekstur tambahan. Sekiranya anda ingin menguasai teknik masakan sesuautu bangsa atau kawasan, apa yang anda perlu perhatikan adalah bahan-bahan rempah/herba ini. Ia merupakan kunci utama yang mempengaruhi rasanya.

Rempah-rempah masyarakat Timur (India, Asia Tenggara).

Secara umumnya bahan-bahan rempah Asia Tenggara meliputi:

• Kayu Manis - Cinnamon
• Ketumbar – Coriander/Cilantro
• Bauh Pelaga – Cardamon
• Jintan Manis – Fennel
• Jintan Putih – Cumin
• Bunga Cengkih – Clove
• Buah Keras – Candlenut
• Serbuk Kari – campuran pelbagai bahan.
• Daun Kari
• Biji Sawi – Mustard seeds
• Bunga lawang – Star Anise
• Lada hitam – Black pepper
• Halba – Fenugreek
• Kunyit/Halia/Lengkuas

Masakan Eropah/Barat lebih menggunakan herba bagi memberi aroma.

Rempah dan herba yang digunakan dalam masakan Eropah/Barat;

Bahan-bahan rempah yang digunakan banyak terdiri daripada herba yang terdapat di bahagian Eropah, namun perdagangan rempah menyebabkan rempah-rempah Asia juga digunakan dengan meluas.

• Oregano
• Basil
• Dill Weed
• Rosemary
• Saffron
• Sage
• Thyme
• Cumin
• Parsley
• Daun Slama - Bay leaf
• Tarragon
• Serbuk bawang – Onion powder
• Sebuk bawang putih – garlic powder
• Celery Seed
• Arrowroot.

Juga menggunakan bahan-bahan yang hampir sama seperti buah keras, serbuk cili, lada hitam dan beberapa bahan lain. Namun perbezaan umum antara bahan yang digunakan merupakan ciri-ciri utama perbezaan dalam masakan antara budaya Timur dan Barat.

Ya, saya tidak perlu menghuraikannya secara panjang lebar kerana hanya sekadar berkongsi idea asas mengenai bahan masakan sahaja. Oleh kerana adakalanya kita ingin bertukar-tukar selera apa salahnya kita melihat perkara ini dengan lebih dekat. Sekiranya anda dapat menyediakan sendiri makanan kegemaran anda mungkin anda boleh menyediakannya untuk seisi keluarga atau juga kawan-kawan.

Building the Fastest Car on Land, Bloodhound SSC

New land record will be set up by Bloodhound SSC.

Building the fastest car for the consumer market will be far different than building the fastest car for fastest car on land for science and mathematical research. Hence for the reasons Bloodhound SSC is built to achieve a new land record that will exceed 1,000 mph (1,609 km/h). It seems lot easier when the car was completely built – it has been through a very long process with many different stages.

This supersonic speed car has a tip of its nose as sharp as a pencil. With a rocket engine that will provide 33% of its main speed. Until today this car has reach its final stage for the first test drive at the speed of 200 mph (320 km/h) by this year of 2015. The next test site will be at Hakskeen Pan, Mier at the North Cape, South Africa where the track of 12 miles (19 km) length and 2 miles (3.2 km) wide had been prepared.

The project was first announced on October 23^rd, 2008 at Science Museum in London by Lord Drayson – who is the Minister of Science from Deparment of Innovation, Universities and Skills where the project ealrier proposed to Richard Noble and Andy Grees – the two men who hold the land speed record since 1983.

Bloodhound SSC project is slightly different and to allow the greater speed limit changes can be achieved compared to the previous models of Thrust2 (speed 633 mph – 1,019 km/h in year 1983) and ThrustSSC (speed 763 mph – 1,228 km/h in year 1997) which also the first car to reach the speed of sound.

The whole components for Bloodhound SSC.

In order to drive the Bloodhound SSC the driver Andy Green will need to be aware of the force challenge where the acceleration will produce 2.5g that will accumulate his blood into his head, meanwhile to slowdown the car the force of 3g will again rush into his feet that can cause blackout. So, the preparations are important for both the car and the driver and Andy needs to go through a stunt aircraft practice in order to familiarize with the intense g-force by flying upside-down.

The construction of Bloodhound SSC involved many other people to ensure that the car can produce the right amount of force to achieve the target speed. The aerodynamics shape was constructed at College of Engineering at Swansea University. The important people under the shape designs are Professor Oubay Hassan, Professor Ken Morgan and their team that used ‘Computational Fluid Dynamic’ (CFD) to understand the aerodynamic characteristics of proposed Bloodhound SSC body. Meanwhile Swansea University's School of the Environment and Society is helping to identify the suitable location for the testing site.

The Eurojet Engine EJ200.

The jet engine to be used by Bloodhound SSC is the prototype Eurojet EJ200 that was donated for this project. The engine was modified by Nammo to allow the engine to provide the speed that reaches 1,000 mph (1.609 km/h). One more engine to be used together is Jaguar supercharge v-8, that will act as an auxiliary power unit to drive the oxidizer pump for the rocket. The whole engine will provide 135,000 horsepower.

The wheels of this car will be 36 inch (910 mm) that will rotate at up to 10,200 rpm and need to be forged from solid aluminum to resist the 50,000 g centrifugal forces.

The engineers involved in the Bloodhound SSC.

The main chassis was built using ‘carbon fibre monocoque’ the same concept as the Formula 1 racecar to ensure the safety of the driver. It also consists of 3,500 different components that every singles of these components need to go through strength test to ensure the safety. It took 6 weeks for the final installation by eight technicians from aerospace and motorsport, with assistant from four more technicians from Royal Electrical and Mechanical Engineers.

As mentioned earlier the Bloodhound project was designed to inspiring the new generations to be interested in science, technology, engineering and mathematics fields or also known as (STEM). Many programs designed together for all ages that include schools around UK and South Africa.

To know more about the Bloodhound SSC project you can visit to their website to see the last preparation before they’re ready for the final test. You can also participate in some programs or get yourself Bloodhound SSC merchandise.